Historie
Midden in het fraaie historische Delfshaven staat aan de Aelbrechtskolk de Oude of Pelgrimvaderskerk. In oorsprong was Delfshaven de zeehaven van Delft. Delft had een eigen scheepvaartverbinding hard nodig om onafhankelijk van tolheffingen door Rotterdam en Schiedam te blijven. Dit kanaal, de Delfshavense Schie, werd na goedkeuring door Graaf Albrecht van Beieren in 1389 gegraven en loopt van Overschie (toen: Ouderschie) in zuidelijke richting naar de Nieuwe Maas (toen: Merwede). Op de plaats waar de Delfshavense Schie de Schielandse Hoge Zeedijk doorsnijdt ontstond de haven van Delft: 'Delftshaven'. De eerste huizen werden gebouwd langs de Kolk (nu Aelbrechtskolk) en de Haven (nu Voorhaven). Twee gebouwen bepaalden al snel het gezicht van Delfshaven: het Raadhuis en de Kerk. Aan het einde van de 19e eeuw (1886) werd Delfshaven geannexeerd door het uitbreidende Rotterdam waarmee het een stadswijk van Rotterdam wordt.
In augustus 1416 krijgt de stad Delft toestemming om in Delfshaven een kerk te bouwen. Het eerste kerkgebouw is in april 1417 gereed en krijgt met het dan rooms-katholieke gebruik als naam de Sint Anthonis Capel. In de loop der eeuwen groeit dit gebedshuis via een aantal verbouwingen uit tot de huidige markante Oude of Pelgrimvaderskerk. Meer dan anderhalve eeuw bleef de kerk in rooms-katholieke handen, tot in 1572 de beeldenstorm ook de Sint Anthonis Capel bereikte. De reformatorische denkbeelden van Luther en Calvijn wonnen meer en meer terrein. Na het vertrek van de Spaanse troepen uit Delfshaven koos de Delftse overheid openlijk partij voor de Hervormde leer en werd de oude Sint Anthonis Capel aan de hervormingsgezinden toegewezen. Tot op heden is de kerk op zondag de thuishaven van de Hervormde Gemeente Delfshaven.
